ಬ್ಲಾಗ್ ಬರದರೆ Life ಪೂರ್ತಿ ಆವುತ್ತಾ?

ಎಂತ ಗೊಂತಿದ್ದಾ?
ಬ್ಲಾಗ್ ಬರದರೆ Life ಪೂರ್ತಿ ಆವುತ್ತಾ? - ಹೀಂಗೆ ಕೇಳಿದ್ದು ಎನ್ನ ಬೆಸ್ಟ್ friend ಶೈಲ. 


ಎಂಗಳಲ್ಲಿಗೂ ಅದರ ಮನೆಗೂ net ಬಂದದು ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಂಗೆ.
ಎನ್ನ ಕಂಪ್ಯೂಟರಿಂಗೆ ಮೋಡೆಮ್ ಕನೆಕ್ಟ್ ಆಗಿ ಎರಡು ದಿನಲ್ಲಿ ಅದರದ್ದುದೇ up ಆಯಿದು.
ಎಂಗೊ ಒಟ್ಟಿಂಗೇ browse ಮಾಡ್ಳೆ ಸುರು ಮಾಡಿದ್ದು. 

ಮೊದಲೇ ಪೇಟೆಲಿಪ್ಪ Net Cefe ಲಿ ಬ್ರೌಸ್ ಮಾಡಿದ್ದರೂ, ಮನೆಲೇ ಆನ್ ಲೈನ್ ಬಂದದು ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಂಗೇ. 
ಹೊಸ ಹೊಸ inventions ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಂಗೇ ನೋಡಿದ್ದು. EMail ಐಡಿ ಯನ್ನುದೇ ಒಟ್ಟಿಂಗೇ Create ಮಾಡಿದ್ದು.

Orkut ಪ್ರೊಪೈಲ್ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಂಗೇ ಮಾಡಿದ್ದು. ಒಟ್ಟಿಂಗೆ ತುಂಬ ಚಾಟ್ ದೇ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇತ್ತಿದ್ದೆಯೊ.

ಎಂಗಳ ಮನಸ್ಸಿಲಿ ಇದ್ದ ವೇವ್ ಲೆಂತ್ (wave length) ಮ್ಯಾಚ್ ಆಗಿಯೊಂಡಿತ್ತು.

ಕೆಲವು ಸರ್ತಿ ಅದು ಅದರ ಊರಿಗೆ ಹೋದ್ರೆ ಎರಡು ಮೂರು ದಿನಲ್ಲಿ phone ಅಥವಾ sms ಮಾಡಿ ಅದರ ಈಮೈಲ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡ್ಳೆ ಹೇಳಿಕಂಡಿತ್ತು.
ಎಂಗ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ share ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇತ್ತಿದ್ದೆಯೊ. ಈಮೈಲ್ ಐಡಿ, ಪ್ರೆಂಡ್-ಶಿಪ್, ಪಾಸ್ವರ್ಡ್ ಗೊ, ಎಲ್ಲವುದೆ.

ಮುಂದೆ ಅದರ ಮತ್ತೆ ಎನ್ನ Taste ಬದಲಪ್ಪಲೆ ಸುರು ಆತು.
ಎನಗೆ ಪುಸ್ತಕಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ fashion ಲಿ, ಎನಗೆ ಬರವಣಿಗೆಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಒಲವು, ಅದಕ್ಕೆ sports.
ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಹಂತಲ್ಲಿ, ಎಂಗಳ ಇಬ್ರ wavelength ಮ್ಯಾಚೇ ಆವುತ್ಲೆ ಹೇಳುವಷ್ಟು difference ಆತು.
But still, ಎಂಗಳ friendship ಹಾಂಗೇ ಇತ್ತು. ಅದುವೆ ಅಲ್ಲದ - understanding.

ಮೊನ್ನೆ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಂಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂತು.
Mangalore ಲಿ ದೊಡ್ಡ fashion shop ಓಪನ್ ಆಯಿದು, ಸುನಿಲ್ ಶೆಟ್ಟಿ ಬಯಿಂದಡ - ಹೋಪನ ಕೇಳಿತ್ತು.
ಓಹ್! ನೋ!! ಎನಗೆ ಎಕ್ಸಾಮ್ ಮುಗುದು, ಈಗ ಜಸ್ಟ್ ರಜೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಷ್ಟೆ.
ಸುಮಾರು ದಿನದ ಬ್ಲಾಗ್ ಅಪ್ಡೇಟ್ ಬಾಕಿ ಇತ್ತು. readers ಕೆಲವು ಜನ ಮೈಲ್ ಮಾಡ್ಳೆ start ಮಾಡಿತ್ತಿದ್ದವು.
ಅದಲ್ಲದ್ದೆ ಇಂದು headache ಜೋರಿತ್ತು. ಎರಡುಮೂರು ಗಂಟೆ ನಿಂದೊಂಡು ಶಾಪ್ ಮಾಡುವಷ್ಟು ಪೇಶೆನ್ಸ್ ಇತ್ತಿಲ್ಲೆ.
So, ಇಂದು ಬೇಡ, ಇನ್ನೊಂದರಿ ಹೋಪ - ಹೇಳಿದೆ.

ಅದಕ್ಕೆ ಎನ್ನ ಈ ಆನ್ಸರಿಂದ ತುಂಬಾ disappoint ಆತು ಹೇಳಿ ಕಾಣ್ತು. But ಎನ್ನ feelings ಗಳ ಅರ್ತವೇ ಮಾಡಿದ್ದಿಲ್ಲೆ ಆ friend.

ಮನೆಲಿ ಕೂದು ಎಂತ ಮಾಡ್ತೆ ನೀನು? ಕೇಳಿತ್ತು.
ಎಷ್ಟೋ ದಿನಂದ ಪೆಂಡಿಂಗ್ ಇಪ್ಪ ಬ್ಲಾಗ್ ಅಪ್-ಡೇಟ್ ಮಾಡ್ತೆ.. ಹೇಳಿದೆ, ಕೂಲ್ ಆಗಿ!

ಅಷ್ಟಪ್ಪಗ ಅದು ಕೇಳಿದ ಮಾತೇ ಇಂದ್ರಾಣ ಟೈಟಲ್.
ಬ್ಲಾಗ್ ಬರದರೆ ನಿನ್ನ Life ಪೂರ್ತಿ ಆವುತ್ತಾ? ಲೈಫ್ ಲಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅನುಬವಿಸಿರೆಕ್ಕು. ಈ age ಲಿ ಬ್ಲಾಗ್, ರೈಟಿಂಗ್ ಹೇಳಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಎದುರು ಕೂರೆಡ, ರಜ ಹೆರ ತಿರುಗುವ, ಮುಂದೆ ಗಂಡ, family ಹೇಳಿ ಒಂದೊಂದೇ ಸೇರುವಗ ಜೀವಮಾನ ಇಡೀ ಮನೆ ಒಳವೇ ಇರೆಕ್ಕು.
ಈಗ ತಿರುಗುವ right time ಹೇಳಿತ್ತು.
ಆ ದಿನ ಮತ್ತೆ ಇಬ್ರೂ ಮ್ಯಾಂಗಲೋರ್ ಗೆ ಹೋಗಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿ ಶಾಪ್ ಮಾಡಿ ಬಂದದು. ಈ ತರ ಎಷ್ಟೋ adjustments ಬೈಂದು life ಲಿ. ಇದೆಂತ ಹೊಸತ್ತಲ್ಲ.

ಒಂದೇ ಕ್ಲಾಸ್, ಒಂದೇ age, ಆದರೆ thinking ಎಷ್ಟು different, ಅಲ್ಲದಾ?
Still, we are best friends.

ಅದರ ರಿಲೇಟಿವ್ ಮನೆಗೆ ಹೋಯಿದು. ಒಂದು ವೀಕ್ ಕಳುತ್ತು!
I miss her now.

ನೀರುಳ್ಳಿಬಜೆ ತಿಂಬಗ ಎಲ್ಲೊರುದೇ ನೆಗೆಮಾಡಿದವು, ಗೊಂತಿದ್ದಾ?

ಎಂತ ಗೊಂತಿದ್ದಾ!
ಹಳೆಯ ನೆನಪ್ಪು ಎಲ್ಲ ಮಸ್ಕು ಮಸ್ಕು ಆದಷ್ಟು ಅದ್ರ ರುಚಿ ಜಾಸ್ತಿ ಹೇಳಿ ಚಟ್‌ಪಟಾಕಿ ಹೇಳ್ತ.
ಅಪ್ಪ? ಉಮ್ಮಪ್ಪ!

ಇದು ಎನ್ನ Nostalgia (Old memories)ಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು.
ಸಣ್ಣಾಗಿಪ್ಪಗ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಹೋಪದು ಹೇಳಿರೆ ಒಂದು ಕುಶಿ..
ಅಲ್ಲಿ ಬಾವಂದ್ರು, ಅತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಆಟ ಆಡುದು. ಬೊಬ್ಬೆ ಗಲಾಟೆ ಆಗಿ ’ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತುಕೊಳಿ ಮಕ್ಕಳೆ ನಿಂಗೊ’ ಹೇಳಿ ಅಮ್ಮ ಜೋರು ಮಾಡುವ ವರೆಗೂ full busy.
ಜೋರು ಮಾಡಿರೆ ಮತ್ತೆ full silent ಆಗಿ ಬಿಡ್ತು!

ಎನಗೆ ಸಣ್ಣ ಇಪ್ಪಾಗ ನೀರುಳ್ಳಿ (Onion) ಮೆಚ್ಚಿಗೊಂಡು ಇತ್ತಿಲ್ಲೆ. ನೆಂಟ್ರಮನೆಗೆ ಹೋಗಿಪ್ಪಗ ಎಲ್ಲ ಅಪ್ಪಮ್ಮ "ನೀರುಳ್ಳಿ ಹಾಕಿದ್ದಾ?ಒಪ್ಪಕ್ಕಂಗೆ ಕೊಡೆಡಿ" ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಇತ್ತಿದ್ದು ನೆನಪ್ಪು ಬತ್ತು. ಆನಾಗಿಯೇ ನೀರುಳ್ಳಿ ಆಗ ಹೇಳಿದ್ದು ನೆನಪ್ಪಿಲ್ಲೆ. ಎನ್ನ ಅಪ್ಪಮ್ಮ ಹೇಳುದು ಕೇಳಿಯೇ ಎನಗೆ ನೀರುಳ್ಳಿ ಆಗ ಹೇಳಿ ಆದ್ದು. Mostly, ಅದರಿಂದ ಮೊದಲು ಯಾವದೋ ಒಂದು ಹಂತಲ್ಲಿ ಆನು ಬೇಡ ಹೇಳಿದ್ದನೋ? ಉಮ್ಮಪ್ಪ!
ಸಣ್ಣಾಗಿಪ್ಪಗ ಎಲ್ಲ ಒಂದರಿ ಆಗ ಹೇಳಿ ಕಂಡ್ರೆ ಮತ್ತೆ try ಮಾಡ್ಳೇ ಇಲ್ಲೆ. ಅಲ್ದಾ?

ಮಾಡಾವತ್ತೆಯ ಮನೆಲಿ ಆದರೆ ಬಳಕೆ ಕಮ್ಮಿ, ಹಾಂಗಾಗಿ ಏನೂ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲೆ. ಆದರೆ ಮಡಿಕೇರಿ ಮಾವನಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿ ನೀರುಳ್ಳಿ ಹಾಕದ್ದೆ ಅಡಿಗೆಯೇ ಮಾಡಿಕೋಂಡು ಇತ್ತಿದ್ದವಿಲ್ಲೆ. ಎನ್ನ ಅಪ್ಪಮ್ಮಂಗೆ ಎನ್ನ ಆಹಾರ ನೋಡುದೇ ಕೆಲ್ಸ ಆಗಿತ್ತು. ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಹೋದರೆ ಅಂತೂ, ಅದು ಬೇಡ, ಇದುಬೇಡ ಹೇಳಿ ಎನ್ನ list ತುಂಬಾ ಉದ್ದ ಇತ್ತು.

ಒಂದರಿ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಸಮಯ.
ಆ ದಿನ, ರಜೆ ಇದಾ, ಹಾಂಗೆ ಎಲ್ಲರು ಆಡಿಗೊಂಡು ಇತ್ತಿದ್ದವು.
ಅತ್ತೆಕ್ಕೊ, ಮಕ್ಕೊ ಎಲ್ಲ ಯಾವಗಳೂ ಇದ್ದರೂ, ಮಾವಂದ್ರು ಮನೆಲಿ ಇಪ್ಪದು ತುಂಬ ಅಪುರೂಪ. ಅಂದು ಮೂರು ಜನ ಮಾವಂದ್ರು ಮನೆಲೇ ಇತ್ತಿದ್ದವು. ಎಲ್ಲಾ ಮಾವಂದ್ರು, ಅತ್ತೆಕ್ಕೊ, ಅತ್ತಿಗೆ, ಬಾವಂದ್ರು ಮನೆಲಿ ಇದ್ದಕಾರಣ ಎಲ್ಲರು ತುಂಬ bizi....!

ಹೊತ್ತಪ್ಪಗ ಚಾ ಕುಡಿವಲಪ್ಪಗ ಎಂತಾರು ತಿಂಡಿ ಮಾಡುದು ಅಜ್ಜಿಯ ಕ್ರಮ.
ಎಲ್ಲರು ಕೂದುಗೊಂಡು ತಿಂಬಲೆ ಒಳ್ಳೆ ಆವುತ್ತಲ್ದ, ಅದಕ್ಕೆ.

ಆ ದಿನ ಒಂದು ಪರಿಮ್ಮಳದ ಹೊರುದ ತಿಂಡಿ ಮಾಡಿದವು.
ಅತ್ತೆಯವು, ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲ ಒಳ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿತ್ತವು, ಹೊರುದ್ದು ಅಜ್ಜಿ.
ಹೊರಿವನ್ನಾರ ಅದುಎಂತದು ಹೇಳಿಯೇ ನೋಡ್ಳೆ ಹೋಯಿದಿಲ್ಲೆ ಎಂಗೊ - ಹೊರಿವಗ ಅದರ ಸ್ಮೆಲ್ ಬಂತಲ್ಲ - ವಾಹ್!


ರಜ ಹೊತ್ತಿಲ್ಲೇ Coffee ತಯಾರಾತು!
ಕಾಫಿ + ಆ ಪರಿಮಳದ ತಿಂಡಿ, ಎರಡೂ ಒಟ್ಟಿಂಗೆ ತಂದು ಹೆರ ಮಡಿಗಿದವು.
ಹೆಮ್ಮಕ್ಕೊ ಒಳ ತಯಾರಿ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ ಹೆರ ಕೂದ ಮಾವಂದ್ರಿಂಗೆ ತಂದು ಕೊಟ್ಟವು.
ಮಾವಂದ್ರು ತಟ್ಟೆ ಕಾಲಿ ಮಾಡಿಮಾಡಿ ಅತ್ತೆಕ್ಕಳ ಹತ್ರೆ ಇನ್ನೂ ತಪ್ಪಲೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇತ್ತವು.
ಎಲ್ಲರಿಂಗೂ ಹಂಚಿಗೊಂಡು ಬಪ್ಪಗ ಅತ್ತೆ ಎನ್ನತ್ರವೂ ತಂದವು.
ಪರಿಮ್ಮಳ ಕೇಳಿ ತಿನ್ನೆಕ್ಕೂಳೆ ಆಶೆ ಆತು, ಆದ್ರೆಂತ ಮಾಡುದು..
ಪುಟ್ಟುಮಾವ - ಓ ಅಲ್ಲಿ ಕೂತುಕೊಂಡು ಜೋರು ಹೇಳಿದವು "ಏಯ್, ಅದು ನೀರುಳ್ಳಿ ಹಾಕಿದ್ದು. ಒಪ್ಪಕ್ಕಂಗೆ ಆಗ..!" ಹೇಳಿ.
ಚೇ! ಈ ತಿಂಡಿಗೂ ನೀರುಳ್ಳಿ ಹಾಕಿದ್ದ? ಚೆ ಚೆ.
ಬೇಜಾರಾತು.
ಕಾಫಿ ಮಾತ್ರ ಕುಡ್ದು ಎದ್ದೇಬಿಟ್ಟೆ.

ಒಳ ಹೋಗಿ ನೋಡುವಗ ಅಜ್ಜಿ ಇನ್ನೂ ಹೊರ್ಕೊಂಡು ಇತ್ತವು.
ಅಜ್ಜಿಯತ್ರ ಪೂಸಿಹೊಡದು ಮೆಲ್ಲ ಕೇಳಿದೆ, ಅಜ್ಜೀ - ಒಂದು ತುಂಡು ತಿನ್ನೆಕ್ಕಾ..? - ಹೇಳಿ..
ಅಜ್ಜಿಗೆ ಎನಗೆ ಆಸೆ ಆದ್ದು ಅರ್ತ ಆತು.
ತಿನ್ನು ಒಪ್ಪಕ್ಕೋ, ಇದಾ - ಹದಾ ಬಿಸಿಯ ಒಂದು ತೆಗದು ಕೊಟ್ಟವು.
ಅಜ್ಜಿಯ ಮೇಲೆ ತುಂಬ ಕುಶಿ ಆತು!

ಅದ್ರ ಕೈಲಿ ಹಿಡ್ಕಂಡು ತಿಂಬಲೆ ಹೆರಾಡುವಗ ಪುಟ್ಟುಮಾವ ಎಂತಕೋ ಒಳಬಂದವು ನೋಡಿದವು.
ಅವ್ರದ್ದು ಬೊಬ್ಬೆ ಬಾಯಿ - ಜೋರು ಹೇಳಿದವು, "ಇದಾ, ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಿ - ಒಪ್ಪಕ್ಕ ನೀರುಳ್ಳಿಬಜೆ ತಿಂಬದು!" ಹೇಳಿ.
ಎಲ್ಲೊರುದೇ ಬಂದು ನೋಡಿದವು, cenema ನೋಡಿದ ಹಾಂಗೆ ಕಂಡ್ತಿತ್ತೋ ಏನೋ -
ಹೊ ಹೊ ಹೊ ಹೊ, ಹ ಹ ಹ, ಹಿ ಹಿ ಹಿ - ಬೇರೆಬೇರೆ ಜನ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೀತಿಲಿ ನಗೆಯಾಡಿದವು.
ತಿಂಬಲೆ ಹೆರಟ ನೀರುಳ್ಳಿಬಜೆ ಕೈಲೇ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಅಜ್ಜಿಯ ಮೈಲಿ ಬಿದ್ದು ಕೂಗಲೆ ಸುರುಮಾಡಿದೆ.
ಅಜ್ಜಿ ಪುಟ್ಟುಮಾವಂಗೆ ಬೈದ ಮತ್ತೆಯೇ ಎನಗೆ ಸಮದಾನ ಆದದ್ದು.

ಆ ದಿನ ಮತ್ತೆ ನೀರುಳ್ಳಿ ಬಜೆ ತಿಂದಿದ್ನೋ - ಬಿಟ್ಟಿದನೋ ಗೊಂತಿಲ್ಲೆ, ಆದ್ರೆ "ಒಪ್ಪಕ್ಕಂಗೆ ನೀರುಳ್ಳಿ ಆವುತ್ತು" ಹೇಳಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಆಗಿಬಿಟ್ಟತ್ತು.
ಅದ್ರಿಂದ ಮತ್ತೆ ಸುಮಾರು ಕೇಜಿ ನೀರಳ್ಳಿಬಜೆ ತಿಂದಿಪ್ಪೆ, ಯಾರುದೇ ನಗೆಮಾಡಿದ್ದವಿಲ್ಲೆ.

ಈಗ ನೀರುಳ್ಳಿಬಜೆ ನೋಡಿದ್ರೆ ಪುಟ್ಟಮಾವಂಗೆ ಅಜ್ಜಿ ಬೈದ್ದೇ ನೆನ್ಪಾವುತ್ತು :-)